piątek, 13 marca 2015

Krótko, zwięźle i na temat.

Rihanna śpiewała California King Bed.


A u nas w sypialni jest King Of  The Bed... Jego Maleńkość, rzecz jasna.


Kiedy ja byłam małym dzieckiem, zdarzało mi się sypać u rodziców w łóżku, w tzw."nogach" (inaczej byłam oddelegowana do własnego pokoju).

A do czego doszło obecnych czasach?! Znowu sypiam "w nogach"...tyle że własnego łóżka, bo synunio-księciunio zajmuje większą jego powierzchnię. Skrawek przysługuje tatusiowi, a mama? Mama może spać
w nogach...zarabiając przy tym kilka kopnięć i kuksańców...

Rozważając przeprowadzkę do sąsiadów, żegnam czule!


środa, 11 marca 2015

Milczenie jest złotem, a matka jest tylko jedna...

Morza szum, ptaków śpiew… a tutaj cicho-sza! Nie, nie myślcie, 

że wróciłam do starych nawyków i „tarzam się” na kanapie. 


Przyczyna ciszy leży (dosłownie) zupełnie gdzie indziej. W dziecinnym łóżeczku – mój pierworodny postanowił pojawić się na świecie ciut wcześniej, niż przewidywaliśmy. *szkoda, że Przyczyna sama nie milczy, chlip..* I stało się, zawładnął całym moim światem! *oraz łóżkiem...*



Zatem wpis o włosach (znoooowuuu) odroczony. Obecnie przeprowadzam ekspertyzy pieluch i chusteczek nawilżanych, a kiedy już kończę porównywać ich jakość empirycznie, mam ochotę paść gdzieś w kąciku i cichutko skonać.  Wolałabym zrobić to jakoś bardziej efektownie, z patosem i pełnym  dramatyzmem, ale nie starcza mi już siły. Wybaczcie więc, ale logicznym jest, że o wiele bardziej interesuje mnie zawartość pieluchy mojego syna *+ zadręczanie Tatusia prośbami o wyrażenie opinii nt normalności kupki…*, a nie jakieś tam włosy. Co tam włosy!

Wiele osób pyta mnie, jakie jest macierzyństwo.

To najpiękniejsza rzecz pod Słońcem!


Macierzyństwo rozwinęło we mnie całą gamę nowych uczuć.
 

 
w psie Mamy Asi także...

Takich jak chęć przebijania opon i wyrywania samochodowych lusterek, na przykład. Bo jak, do ciężkiej choroby, mam przejechać 

z wózkiem, załadowanym jak wielbłąd, torbami pełnymi zakupów?! Zamiast swobodnie przemknąć chodnikiem, radośnie uśmiechając do swojej dzieciny, przeklinam pod nosem, tłukąc się wózkiem 

z kilometrowego krawężnika. Czy wspomniałam o narażeniu zdrowia i życia, jakie niesie za sobą ta sytuacja? Muszę zleźć na jezdnię, uważając by nie zostać rozjechaną.



To wszystko prowadzi nas do nowego sportu ekstremalnego, który nazywam Slalomem Warszawskim. Brzmi niewinnie, ale wierzcie mi, Igrzyska Śmierci to przy tym bułka z masłem. 

Sport ten, w uproszczeniu, polega na wyjściu i powrocie do domu. W jednym kawałku. Po drodze jest kilka zadań do wykonania – kupić pietruszkę i koperek, bułki, gazetę, etc… Zaliczyć wizytę w przychodni.  Ale najważniejsze – pokonać wszelkie przeszkody… Zaczynając od psich kup na chodniku (Warszawo! SPRZĄTNIĘCIE PSIEJ KUPY NIE BOLI! Wiem z autopsji!), przez przechodniów
i wspomniane wcześniej samochody *tak, zdecydowanie kobiecie z wózkiem łatwiej jest zejść z chodnika i ustąpić miejsca zwykłemu przechodniowi, jasne!*. Po drodze czyhają także inne śmiertelne zagrożenia, jak ptaki dokonujące różnorakich zrzutów:
a. pokarmowych, w postaci orzechów laskowych;
b.pokarmowo-strawionych, w postaci kupska…. Swoją drogą, ptaki też mogłyby sprzątać swoje kupki z chodników!


Wszyscy narzekają, że polskie drogi są fatalne. To samo dotyczy polskich chodników. Muszę być bardzo ostrożna, żeby na wybojach nie odkręciły się wszystkie śruby w wózku. No i te krawężniki! Tutaj przydaje się umiejętność latania. Niestety, jeszcze jej nie posiadłam. Najgorsze są jednak Miłe Doradczynie. Czekają w ciemnych zaułkach między warzywniakiem a piekarnią, wyskakują na człowieka i bach! Już wiszą nad wózkiem i...

 „Oooo, jakie piękne! A to chłopiec, czy dziewczynka? Ale za zimno pani ubrała, rozchoruje się. Trzeba cieplutko ubierać, bo inaczej zachoruje,  jeszcze do szpitala trafi, proszę pani! W ogóle, to pani z domu nie powinna z nim wychodzić… Ojej, ale główkę to ma źle ułożoną, zadusić się może, niech pani uważa."

 Zatem uważam, ażeby na doradczynie się nie nadziać, nie zostać o…ną, nie wjechać, nie poślizgnąć się, ominąć przechodniów, nie zarysować samochodów iiiii mogłabym jeszcze długo wymieniać, ale słyszę, że nastąpiło przebudzenie Krakena *tak nazywamy moment, gdy Jego Maleńkość się obudzi i domaga jedzenia*.

Ślę matczyne uściski i do usłyszenia!

PS
Chyba będę musiała się "przebranżowić" z bloga związanego z  urodą na...
życiowo-satyryczny (?!)